Buk (Fagus L.) – rodzaj drzew z rodziny bukowatych obejmujący 40 gatunków. Występuje głównie w strefie umiarkowanej na półkuli północnej, w Polsce na Pomorzu i na południu kraju (powiązanie z większą wilgotnością powietrza tych rejonów). W Polsce występuje w stanie naturalnym tylko buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.). Uprawianych jest kilka gatunków obcych i liczne odmiany ozdobne buka zwyczajnego.

 
Buk zwyczajny

Z nasion produkuje się olej. 

 

Dąb

(Quercus L.) - rodzaj drzew, rzadziej wysokich krzewów zaliczony do rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Należy do niego ok. 600 gatunków występujących prawie wyłącznie w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz w wyższych partiach gór strefy tropikalnej.

 
 
Quercus robur

Gatunki flory Polski: 
dąb bezszypułkowy (Quercus petraea (Matt.) Liebl., syn. Q. sessilis Ehrh.)

dąb błotny (Quercus palustris Münchh.) - gatunek uprawiany dąb czerwony (Quercus rubra L.) dąb omszony (Quercus pubescens Willd., syn. Q. lanuginosa Lam.) dąb szypułkowy (Quercus robur L.)

 

 

Drzewo tekowe, teczyna (Tectona L.f.) - rodzaj drzew z rodziny jasnotowatych. Występują tylko w południowej i południowo-wschodniej Azji, gdzie tworzą rozległe lasy monsunowe. Ich siedliskiem są obszary do 900 m n.p.m..

 Drewno tekowe

 

Najbardziej rozpowszechnione są trzy gatunki:

teczyna wyniosła (Tectona grandis) z kilkoma podgatunkami: T.g. tomentella, T.g. punctata, T.g. canescens, T.g. pilosula, T.g. glabrifolia, jest gatunkiem najbardziej wykorzystywanym użytkowo, rosnącym w Indiach i Indochinach, Tectona hamiltoniana rosnąca endemicznie na terenie Birmy, oraz 
teczyna filipińska (Tectona philippinensis) rosnąca endemicznie na Filipinach. 

Drzewa rosną do 46 m wysokości osiągając wiek ponad 200 lat. Posiadają duże, owalne liście (60 cm długie, 30 cm szerokie), opadające w porze suchej, tj. od listopada do stycznia. Kwitną w okresie monsunów. Nieduże kwiaty (6 mm średnicy) mają kolor kremowy i są zgrupowane w kwiatostany rosnące na końcach gałązek. Okrągłe owoce pestkowe średnicy ok. 1,5-2 cm mają gąbczastą strukturę i barwę jasnozieloną. Pojawiają się zimą. Jedynie 1,5-3,5% kwiatów przekształca się w owoce.

Z drzew tych pozyskiwane jest drewno tekowe, które ze względu na znaczną naturalną zawartość substancji oleistych i kwasu krzemowego nie nasiąka wodą i jest odporne na działanie czynników chemicznych (m.in. wykonywano z niego obudowy akumulatorów) oraz biologicznych (w tym termitów). Drewno tekowe jest średnio twarde (twardość mierzona metodą Janki wynosi ok. 46 MPa - nieco więcej niż olcha, ale mniej niż brzoza). Ciężar właściwy 0,6-0,8 g/cm³. Podczas suszenia prawie nie zmienia objętości (nie kurczy się). Świeże drewno ma jasnożółtą barwę i intensywny, przyjemny zapach, później brązowieje.

Drewno to od czasów prehistorycznych wykorzystywano do konstrukcji statków i ich wyposażenia, a później także do budowy wagonów kolejowych. Używane jest także w meblarstwie, szczególnie do budowy mebli łazienkowych i kuchennych, także do wykładania podłóg i ścian w narażonych na wilgoć pomieszczeniach. Drewno tekowe jest bardzo trwałe, zachowały się sprzęty z niego wykonane ponad 1000 lat temu.
Drzewo tekowe jest najważniejszym drzewem użytkowym w południowej Azji i oprócz siedlisk dzikich jest uprawiane także na plantacjach. Wyrębu na plantacjach dokonuje się po 15 latach od zasadzenia, kiedy drzewo ma 8 m wysokości, średnicę pnia ok 0,5 m. Biologia drzewa tekowego jest dość intensywnie badana od roku 1969, kiedy w Tajlandii pod egidą FAO powstały pierwsze ośrodki naukowe (ang. Teak Improvement Centers), mające na celu rozszerzenie plantacji tej rośliny. Największym producentem drewna tekowego jest Birma, a następnie Indie i Tajlandia. Mniejsze plantacje drzewa tekowego są również w Afryce i Ameryce Środkowej.

Istnieją doniesienia, ze wyciągi z kwiatów mają mieć działanie moczopędne, wyciągi z kory mogą mieć działanie przeciwbakteryjne, natomiast pył z drewna wykazuje działanie przeciwgrzybicze. U niektórych ludzi kontakt z drewnem tekowym wywołuje reakcje alergiczne.

 

Jatoba (Hymenaea courbaril L.) - gatunek drzewa z rodziny bobowatych (Fabaceae). Powszechnie występuje w Środkowej i Południowej Ameryce.

Osiąga wysokość do 30 metrów,. Pochodzące z niego drewno wykorzystywane jest do produkcji podłóg i mebli.

Jesion (Fraxinus L.) – rodzaj roślin z rodziny oliwkowatych (Oleaceae), który obejmuje ok. 60 gatunków drzew i krzewów. Występuje w umiarkowanej strefie półkuli północnej.

      
Jesion wyniosły.

 

Twarde, elastyczne i ciężkie, wykorzystywane w stolarstwie, meblarstwie i lutnictwie. Jesion ciemny jest twardszy i bardziej wytrzymały niż dąb. Dostępne jest 16 odcieni drewna. Czym drewno jest ciemniejsze tym twardsze.

 

Klon (Acer L.) – rodzaj roślin z rodziny klonowatych (Aceraceae Juss.). Około 120 gatunków w strefie umiarkowanej (kilka w górach tropikalnych). Występują głównie w Azji, poza tym w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie, północnej Afryce.

  
Acer pensylvanicum'

Drzewa osiągające 50 m wysokości oraz niewielkie krzewy.

Drzewa sadzone są dla pozyskania twardego i trwałego drewna.

Rodzime gatunki w Polsce to klon zwyczajny, klon polny i klon jawor.

 

 

Mahoń - drewno otrzymywane z różnych gatunków i rodzajów drzew. Mahoń amerykański pozyskuje się z mahoniowca (Swietenia), natomiast mahoń afrykański (tzw. zamahoń) z grusz afrykańskich (Mimusops).

  

Mahoń stosowany jest na okleiny, meble artystyczne, ceniony jako drewno modelarskie w odlewnictwie, także znalazł swoje zastosowanie przy budowie gitar elektrycznych wykonawców cięższych odmian muzyki. Stosowany jest też do produkcji śmigieł i wyposażenia wnętrz statków, oraz w tradycyjnym szkutnictwie do budowy drewnianych jachtów i łodzi zarówno żaglowych jak i klasycznych motorowych. Dawniej używany był też do wyrobu przyborów kreślarskich, a obecnie jest wykorzystywany w meblarstwie i stolarstwie. Ciężar właściwy drewna mahoniowego w kg/m³ wynosi: przy 15% wilgotności: 600 kg, całkowicie suchego: 550 kg.

 

Orzech czarny (Juglans nigra L.) – gatunek drzewa należący do rodziny orzechowatych.Pochodzi z południowych i wschodnich obszarów USA. U nas jest czasami (rzadko) uprawiany.

Korona drzewa kulista i szeroka. Osiąga do 30 m wysokości, w sprzyjających warunkach do 50 m. Kora czarna, bruzdowana. Młode pędy miękko owłosione, zimą oliwkowozielone.

Roślina ozdobna: orzech czarny sadzono w parkach w całej Europie od XVII wieku.

Drewno było cenione w meblarstwie artystycznym, ze względu na ciemnobrunatne zabarwienie. Dawniej wykonywano z niego również śmigła do samolotów.

 

 

 

Swietenia mahagoni